Veteraan Joop Wedman kan voetbal bij ONB niet missen

Joop Wedman heeft zijn voetbalschoenen ‘aan de wilgen’ gehangen en is nu elftalleider bij ONB. (Foto: Klaas Rozema)

Veteraan Joop Wedman kan voetbal bij ONB niet missen

BURGUM – Joop Wedman heeft het lang volgehouden als actief voetballer en speelde voor vier clubs, maar dit seizoen is de zestigjarige verdediger uit Burgum niet meer in actie te zien op de velden. Het ‘oude’ lichaam protesteert, maar het is geen afscheid van de voetballerij voor Wedman, die vroeger een reputatie had een spijkerharde verdediger te zijn. Nu is hij samen met Louw Postma elftalleider van het veteranenteam van ONB 5 uit Drachten en ziet hij zijn ouwe gabbers nog iedere week.

Door Jelle Jeensma

Zo fanatiek als vroeger zijn de oudere spelers van het vijfde niet meer. “We lopen in en spelen een partijtje. Daarna gaan we naar de kantine om nog wat na te praten en een biertje te drinken”, vertelt Wedman. Hij zou de contacten met de spelers niet graag willen missen. “Voetballen doe ik niet meer, maar ik doe nog wel mee aan de partijtjes”, zegt Wedman, die vijf knieoperaties en ander fysiek ongemak voor de kiezen heeft gekregen. Het vijfde van ONB speelt in een competitie.
Wedman voelt zich thuis bij ONB, de volksclub uit Noordoost-Drachten, waarvoor hij jaren speelde. Hij kent er veel mensen. “Ik ben geboren aan de Houtlaan in Drachten, in de Vogeltjesbuurt, een arbeiderswijk. Op de trapveldjes aan de Leeuwerikstraat en de Nachtegaalstraat leerde ik als jongetje voetballen. Ik ben bij VV Drachten begonnen. Met ex-scheidsrechter Jan Dolstra heb ik nog gevoetbald in de A-junioren.” Een plek in de eerste selectie zat er niet in, waarna de jonge verdediger zijn geluk ging beproeven bij SV Houtigehage, dat in die tijd, de jaren zeventig, nog een voetbalbolwerk was, maar nu is afgezakt naar het laagste niveau. Hij speelde er zeven seizoenen en maakte de promotie naar de tweede klasse mee. “Maar we degradeerden naar de derde en daarna naar de vierde klasse, de complete voorhoede vertrok.”

Trainer Dirk Roelfsema, oud-prof van SC Cambuur, maakte veel indruk op de jonge Joop Wedman. “Hij zei niet veel, maar wat hij vertelde sloeg aan. Toen we uit tegen Zuidlaren speelden waren supporters van Houtigehage meegegaan in zes bussen, om de spelers te steunen. Ze kwamen in bussen omdat er in het seizoen 1973-1974 door de oliecrisis een autoloze zondag was. Voor de wedstrijd zei Roelfsema alleen: ‘Jullie weten wat jullie moeten doen’. Dat was genoeg.” Roelfsema ontpopte zich als een waar psycholoog. “In uitwedstrijden liep het spel niet altijd, daarom had hij een plak gras uit het veld van Houtigehage meegenomen. Dat legde hij in een uitwedstrijd voor de kleedboxen en de spelers moesten er overheen stappen. Dat moest zelfvertrouwen geven. Roelfsema was een gentleman, maar paste ook bij een arbeidersclub.” Wedman vindt dat hij van alle trainers wel iets heeft opgestoken. “Bij alle clubs waarvoor ik heb gevoetbald heb ik met plezier gespeeld.” Hij is sportief aangelegd en kan ook goed schaatsen. “De Elfstedentocht heb ik drie keer uitgereden.”

Wedman verhuisde, nadat hij bij Houtigehage was uitgevoetbald, met zijn vrouw Dienke en kinderen naar Drachten en ging voor ONB spelen. “Nico Pultrum, die toen voorzitter was, heeft mij benaderd.” Tot zijn drieëndertigste speelde hij in het eerste elftal. Wedman kon een aardig balletje trappen, maar hij was geen lieverdje. Johan Neeskens, ook een speler met een tomeloze inzet, was één van zijn idolen. “Ik was niet bang uitgevallen en fanatiek, onderdoen voor andere spelers wilde ik niet. Ik had een goede tackle en sliding. Techniek had ik ook, maar tactisch was ik niet altijd even sterk.” Wedman is talloze keren geschorst geweest. De brieven van de voetbalbond KNVB, waarin zijn harde spel wordt benoemd, heeft hij bewaard, als waren het relikwieën. “Het zijn er minstens vijftien, ik kan de muur er wel mee volhangen.”

Dochter Japke, die bij RWF en VV Oerterp heeft gevoetbald en nu als speelster afbouwt bij VV Bergum, waar ze haar voetbalcarrière ook begon, is uit hetzelfde hout gesneden als haar vader. “Japke is ook hard, maar ik kon wel een beetje gemeen zijn en dat is zij niet”, zegt Joop, niet zonder zelfkennis. Japke voetbalt samen met haar tweelingzuster Hinke nog voor VV Bergum. Zoon Wietze speelt in een reserveteam van VV Bergum. “Hij is snel, maar zou meer mijn karakter moeten hebben”, stelt vader vast.

Nadat Wedman stopte bij ONB kwam hij als zesendertigjarige nog een half seizoen in actie in het eerste elftal van VV Bergum. “Dat had ik beter niet kunnen doen.” De jaren begonnen te tellen en dat was reden om terug te keren naar ONB, waar een veteranenploeg werd gevormd met ex-eerste-elftalspelers als Louw Postma, Peter Bakker, Andries Roorda, Anne Wiegersma en Herman Steensma. Meer dan twintig jaar hield Wedman het nog vol op de velden, in een steeds lager tempo. Het fanatieke was er nu wel af. “Ik kon gemakkelijker verlies accepteren. Al met al heb ik toch nog drieënvijftig jaar gevoetbald.”

Zijn andere carrière is bijna even lang. Hij werkt al jaren als belastingdeurwaarder en zorgt voor de invordering van niet betaalde belastingen voor de Belastingdienst en de gemeente Tytsjerksteradiel.

De crisis heeft hard toegeslagen bij burgers en bedrijven, merkt Wedman wanneer hij weer eens beslag moet leggen op bezittingen, een salaris of een banktegoed. Hij heeft te doen met de mensen die het treft. “Veel mensen kunnen hun vaste lasten niet meer opbrengen. Ze zitten vaak al in de schuldhulpverlening en meestal zijn er meerdere betalingsachterstanden, zoals de huur, het gas en het ziekenfonds.” Als uitvoerend ambtenaar kan Wedman er weinig aan veranderen. “Maar ik hoop altijd dat er een oplossing komt en luister naar wat de mensen hebben te zeggen. Door een regeling kan een beslag misschien toch nog worden voorkomen.”