Dementie kan voorkomen bij beide ouders
AlgemeenBARTLEHIEM - Oeds Visser is zorgondernemer in de Herbergier in Bartlehiem. Hij weet als geen ander wat dementie betekent. Met ontroerende, rake en informatieve verhalen vertelt hij over lief en leed.
Verdieping en
meerwaarde
Dementie kan voorkomen bij beide ouders. Een dochter vertelt erover.
Het is een heftig proces. Zeker ook, nu het met mijn moeder dezelfde kant op gaat als met mijn vader. Naast de ziekte van Parkinson zien we kenmerken van vergeetachtigheid. Die worden steeds intensiever. Regelmatig vraag ik me af hoe lang dat nog goed gaat. Kan ze nog wel thuis blijven? Zij gaat nu twee dagen per week naar de zorgboerderij waar ook mijn vader is geweest. De geschiedenis herhaalt zich. Ik zit er met mijn neus bovenop. Daar steiger ik op het moment regelmatig van. Ik wil dat eigenlijk helemaal niet. Ik wil niet nog een keer dat traject in. Dat vind ik heel moeilijk.
Ik weet dat mijn vader op een goede plek zit. Er wordt goed voor hem gezorgd. In dat opzicht hoef ik me niet meer zorgen om hem te maken. Ik maak me meer zorgen om mijn moeder. Dat speelt daar op dit moment extra bovenop. Dat is best heftig. Ik merk dat ze erg op mij leunt. Op zich ben ik wel heel blij, we hebben een goede band en ik kan met haar lachen en huilen.
Het klinkt misschien gek, maar wat ik nu meemaak geeft een verdieping in de relatie met mijn ouders, ondanks de zware en moeilijke omstandigheden. Mijn vader was altijd een dominante man. Door de hele veranderende situatie kan ik er nu zomaar voor hem zijn. Hij accepteert dat en geeft me dan een blije glimlach. Gewoon als hij me binnen ziet komen. Het contact heeft een pure basis gekregen. Er zit in die zin niks meer tussen. Dat die ene laag weg is, maakt dat ik anders met hem omga.
Ook bij de zorg voor mijn moeder ben ik intensief betrokken. Het geeft meerwaarde aan de relatie. Daardoor krijg ik de energie om het vol te houden. Het is niet alleen maar dat ik leeg getrokken wordt. Dat kan natuurlijk ook. Dat ik het gevoel heb dat ze me aan alle kanten leeg zuigt. Ik vind het gezellig bij haar te zijn, samen dingen te doen en het samen over dingen te hebben. We hebben genietmomentjes. Soms haal ik lekker even een visje voor tussen de middag. Dan is het gewoon oké.
Als dochter ga ik er de meeste keren heel verstandelijk mee om. En bij momenten komt het emotioneel dan weer even heel hard naar binnen. Je kiest dit niet en we hadden dit nooit gedacht. En toch. We roeien met de riemen die we hebben en we proberen er met elkaar uit te komen.
