Geen nieuwe fierljeptitels Hilianne van der Wal

Hilianne van der Wal op de fierljepschans in Burgum. De succesvolle fierljepster stopt met de wedstrijdsport, maar blijft wel jeugdleden trainen bij haar club. (Foto: Klaas Rozema)

Geen nieuwe fierljeptitels Hilianne van der Wal

NOARDBURGUM – Een foto waarop ze afgebeeld staat als Fries kampioen fierljeppen heeft een opvallende plaats gekregen in het ouderlijk huis van Hilianne van der Wal in Noardburgum. Samen met haar bekers en onderscheidingen is er een erehoekje ontstaan waarin de gedenkwaardige prestaties een plaats hebben gekregen. Jammer genoeg komen er geen nieuwe prijzen meer bij, omdat ze door zware blessures haar favoriete sport moet opgeven.

Voor de pas negentienjarige Hilianne van der Wal is het een hard gelag dat ze definitief afscheid moet nemen van de fierljepschansen. Daardoor zal ze nooit weten welke nieuwe grenzen ze had kunnen verleggen. “De laatste enkelblessure afgelopen voorjaar was de druppel die de emmer deed overlopen. Toen besloot ik te stoppen.” Ze wil geen risico’s nemen. “Ik heb geen blijvend letsel aan al mijn blessures overgehouden, maar moet nog langer mee. Ik richt mij nu op mijn opleiding en ga dan een baan zoeken in de kraamzorg. Het fierljeppen zal ik missen, maar ik kijk er toch tevreden op terug, omdat ik veel bereikt heb in de sport”.

Hilianne bleek op jonge leeftijd een bijzonder talent, maar ze was ook blessuregevoelig. Toen ze veertien jaar werd ze voor het eerst geconfronteerd met blessureleed. “Ik ben vaak door mijn enkel gegaan en moest regelmatig rust nemen. Om blessures te voorkomen ben ik begonnen met het intapen van mijn linker enkel.”

Ondanks die handicap waren de prestaties prima. Haar topseizoen 2013 werd bekroond met de titel op het Nederlands kampioenschap, maar daarna sloeg het noodlot toe. In 2014 kreeg haar enkel tijdens een demonstratiewedstrijd in het Gelderse Altforst een geweldige opdoffer en moest ze met een dubbele enkelbreuk naar het ziekenhuis in Nijmegen, waar ze werd geopereerd. “Er moesten pennen, schroeven en een plaat in de rechter enkel worden gezet. Ik heb veel pijn gehad.” Het water waarop ze ongelukkig landde was minder diep dan op een officiële wedstrijdschans. De organisatie treft eigenlijk geen blaam vindt ze. “Die had wel gewaarschuwd.”

Door deze fysieke malheur kon ze het seizoen 2014 verder vergeten. “Begin mei ben ik daarna weer begonnen met de training. Het gevoel was anders. Met twee ingetapete enkels was ik niet meer zo sterk als de jaren daarvoor. Het zelfvertrouwen was grotendeels verdwenen. Dat zag je terug in de sprongen die ik maakte, ik hield mij in.” Op de Nationale Fierljep Manifestatie (NFM) in It Heiden­skip leek ze met een sprong van veertien meter weer op de goede weg, maar daarna ging ze op de schans in Burgum opnieuw door haar enkel, ditmaal de linker. Weer moest ze naar het ziekenhuis. “De enkelbanden waren gescheurd, maar ik had niets gebroken.”

Daarna is ze niet meer op de wedstrijdschansen teruggekeerd. “Ik heb veel reacties gehad op mijn besluit om ermee te stoppen, ook van de Ljeppersklup Burgum Burgum, waar ik lid van ben. De mensen die interesse toonden vonden het een verstandige beslissing.”

Hilianne heeft aansprekende successen geboekt, maar zal nooit weten wat er nog meer in had gezeten. Ze werd in 2012 Fries kampioen, was in dat jaar tweede op het Nederlands kampioenschap en was in 2012 en 2013 fierljepkeninginne in Burgum. In dat laatste jaar werd ze ook Nederlands kampioen. Ze won verder de Nationale Fierljep Manifestatie in 2013 en werd het jaar daarvoor tweede. Ook schreef ze de Fryske Olympiade op haar naam. In 2013 verbrak ze het Fries record, dat op naam stond van Hiske Galama, en zette ze 16.47 meter op het scorebord. “Ik kon goed tegen de druk. Als er belangrijke wedstrijden waren met veel publiek kon ik de spanning omzetten in positieve energie. Ik wilde de beste zijn. Ik had zeventien meter kunnen halen, als ik blessurevrij was gebleven. Het niveau bij de vrouwen is omhoog gegaan, ze halen regelmatig een afstand van zestien meter.”

Hilianne is gelukkig niet verloren voor het fierljeppen. Haar passie ligt nog steeds bij de sport. Ze wil deze op een enthousiaste manier aan jongeren doorgeven en blijft dan ook jeugdleden van de Ljeppersklup Burgum trainen. “Maar ik durf de sprongen niet zo goed meer voor te doen.”