Kunstenaar Hans Krakou uit Bartlehiem toont zijn werk in De Schierstins

Hans Krakou toont een aantal van zijn werken in zijn atelier/galerie. (Foto: Klaas Rozema)

“Over abstract was ik neerbuigend. Nu niet meer!”
Kunstenaar Hans Krakou uit Bartlehiem toont zijn werk in De Schierstins

BARTLEHIEM – Abstract schilderen? Dat was kunstenaar Hans Krakou (65) uit Bartlehiem te min. Totdat hij deze kunstvorm in opdracht uitvoerde: hij was verkocht. Op zijn solo-expositie in de Fean­wâldster toren ’De Schierstins’ blijkt dat de voormalige zanger eigenlijk alles kan maken: van portretten in potlood tot kleurrijke schilderijen met dik opgebrachte verf.

Door Marije Blacquière

In één ding is Hans Krakou heel duidelijk: wie abstract wil schilderen, moet eerst figuratief kunnen werken. Daar vergissen mensen zich wel eens in, merkt hij. “Op de kunstacademie kwamen studenten om te gooien met verf. Iedereen kon op zijn manier wel abstract schilderen. Maar om een goed abstract schilderij te maken, heb je een basis nodig.”

Krakou wilde zelf niets weten van abstract werken. “Ik was er neerbuigend over. Totdat ik een opdracht kreeg en erachter kwam hoe vreselijk moeilijk het is om een abstract schilderij te maken. Het perspectief, en de compositie in het bijzonder. Ik kreeg er aardigheid in.”

Hij merkte dat het ook nog eens goed verkocht. “In tien jaar tijd heb ik er een behoorlijk bestaan mee weten op te bouwen. Mensen kopen graag abstract werk. Ze kunnen er hun eigen verhaal in zien.” Als kunstenaar legde Krakou in de jaren tachtig zijn basis op de kunstacademie Vredeman de Vries in Leeuwarden. Tekenen en schilderen kon hij toen echter al lang. “Op de lagere school was al duidelijk dat ik daar goed in was”, zegt hij. “En ik wist toen ook al dat ik kunstschilder wilde worden.”

Na de academie begon hij zijn eigen reclamestudio en daarnaast maakte hij kunstwerken. Ook werd Hans Krakou zanger van de Leeuwarder band Road, die in de jaren zeventig behoorlijk aan de weg timmerde. “We waren heel populair, en echt beroemd. We haalden de tv, kwamen in het programma Toppop en in de Top40 in binnen- en buitenland.”

Na een jaar of vijf was het echter gebeurd met het muzikantenbestaan. Krakou stortte zich vrolijk op het kunstenaarschap. “Ik ben nooit een muzikant in hart en nieren geweest. Tuurlijk, de aandacht was geweldig. Maar het muzikantenleven is niet echt voor mij weggelegd.”

Stem

Voor de lol zong Krakou nog wel eens, op feesten en zo. En dat doet hij nog altijd, ook al is hij niet altijd even goed bij stem. “Ik heb zeven jaar lang bijna niet kunnen praten”, vertelt hij. Alles wat hij wilde zeggen, kon alleen op fluistertoon. “Het gebeurde nadat mijn broer op vijfendertigjarige leeftijd verongelukte.” Na vele onderzoeken bleek zijn stemverlies posttraumatisch te zijn. “De stembanden stonden te strak.” Er brak een zwarte periode in zijn leven aan, zegt Krakou. “Ik had een reclamebureau en dat liep leuk. En dan moet je iets presenteren en dan kan dat alleen fluisterend. Ik vond het verschrikkelijk. Alles brokkelde af.” Na botoxinjecties in zijn stembanden kwam het volume langzaam maar zeker terug. Maar nog altijd zijn er periodes dat zijn stem het laat afweten. “Ik vind het nog wel vervelend, maar niet meer zo vreselijk als vroeger. Er zijn ergere dingen.”

Alzheimer

Alzheimer hebben bijvoorbeeld, noemt Krakou. Drie, vier keer per week komen hij en zijn vrouw Anny als vrijwilligers bij alzheimerpatiënten in De Herbergier in Bartlehiem. Krakou helpt ze onder meer creatief bezig te zijn. “Er zit veel tijd en energie in, maar ik krijg er ook heel veel energie van”, zegt hij.

Het is niet altijd makkelijk om van dichtbij te zien wat een impact de ziekte heeft op het leven van een persoon, vertelt Krakou. “Met sommige patiënten krijg je echt een band. Maar het is altijd zo dat ze steeds verder van je weg raken, en dat is moeilijk.” Aan de muur van het sfeervolle huis van de Krakous hangt een schilderij van de bekende kunstenaar Jan van der Bij (1922-2013). Ook hij had Alzheimer, en door zijn vrijwilligerswerk raakte Krakou met hem bevriend. “Hij was eerst niet te bereiken. Maar door met hem te gaan schilderen kon ik een band met hem opbouwen.”

Handwerk

De vele uren die Krakou in het vrijwilligerswerk steekt, is mede een gevolg van het feit dat hij op zijn vijftigste stopte met zijn reclamestudio. “Ik vond het niet zo leuk meer. Het handwerk verdween, alles werd met de computer gedaan, van internet gehaald. Bovendien wilde ik meer tijd voor het schilderen en tekenen.”

Vaak maakt hij nu in opdracht portretten van kinderen, in potlood. In zijn eigen atelier/galerie is te zien dat hij die techniek uitstekend beheerst. Ook vele andere stijlen heeft Krakou in de vingers, blijkt uit de zeer verschillende werken die er staan. De mooiste schilderijen en tekeningen zijn de komende tijd te bezichtigen in De Schierstins, tot en met 12 oktober.