Bevrijding haalt herinnering naar boven
NieuwsAafke Talma-Visser met een oude foto van het gezin, zelf staat ze in het midden. Op de achtergrond de boerderij waar ze vroeger woonde. De voorgevel is nog precies hetzelfde als toen en zelfs de boom staat er nog. (Compilatie van Klaas Rozema)
Bevrijding haalt herinnering naar boven
RINSUMAGEAST – Door herdenkingen blijft de aandacht voor de Tweede Wereldoorlog bestaan. Aafke Talma-Visser was eenentwintig jaar toen de oorlog uitbrak. Ze kan zich de bevrijding goed herinneren.
De zesennegentigjarige Aafke Talma-Visser, moeder van elf kinderen, woont al vijfenzestig jaar in Rinsumageast. Ze werd geboren aan de Singel bij het voormalige Broek onder Akkerwoude en daar maakte ze als jonge vrouw de Duitse bezetting mee.
Ze woonde in die tijd op een boerderij. “Ik kin my alles noch heugje oft it de dei fan juster barde. It waard allegearre stadichoan krapper. Net sa sear mei it iten mar foaral mei it gebrûksspul. Us heit hie kij, hy jage, fiske en der waard slachte. Mar de fytsen koenen bygelyks al lang net mear brûkt wurde, want de Dútsers stielen alles mei, sa ek ús fytsbannen.” Twee jongere broers moesten onderduiken voor de Duitsers. “Mei twa ûnderdûkers hawwe se in protte by ús yn ’t hea sliept. En soms efter yn it lân, yn ‘t reid, de reidpoel. Wy binne ek al ris ferret, mar se hawwe doe lokkich net ien fûn.”
Op de boerderij van haar familie zaten ook twee evacué’s uit het westen van het land. “Wy wienen dus net as gesin mei ús sânen, mar mei ús alven. En dát yn de oarloch, yn in tiid fol spanning en gebrek oan alles. De minsken kleie no wolris, mar se soenen earst mar ris sa’n oarloch meimeitsje moatte. Dan soenen se wol oars piipje.”
Toen Dantumadiel door de Canadezen werd bevrijd, waren de inwoners blij, maar die vreugde werd vlak daarna getemperd. “De skrik siet der de oare deis al wer goed yn. Der wienen twa alliearde piloaten libben ferbaarnd yn in buorkerij op it Geastmer fjild. Se wienen ferret op it lêste stuit.”
