Weer beroep tegen vergunning biovergister Holwerd
AlgemeenDorpsbelang Holwerd heeft, net als enkele omwonenden, weer beroep aangetekend tegen de omgevingsvergunning voor de co-vergister van Bio Energie Holwerd BV. B. en w. van de gemeente Noardeast-Fryslân verleenden de vergunning in juni, nadat de rechtbank de in 2018 afgegeven vergunning in maart 2021 vernietigde en de gemeente opdroeg een nieuw besluit te nemen.
“Toen leek het dat deze nieuwe vergunning er niet zou komen, alleen al omdat de ‘stikstofvergunning’ niet deugde. Maar Bio Energie Holwerd haalde een juridische truc uit door, na de uitspraak van de rechter, dat onderdeel van de aanvraag in te trekken. Het is de vraag of dat voor de rechter stand zal houden. Maar tijdens het beroep waren er voldoende andere zaken aan het licht gekomen, die de gemeente de mogelijkheid gaven om de milieugevolgen te heroverwegen, met een andere uitkomst dan alsnog de vergunning af te geven”, aldus Dorpsbelang Holwerd.
‘Verslechteringen’
“De nieuwe vergunning is erg ruim en bevat belangrijke verslechteringen, vergeleken met de oude vergunningen uit 2009-2010”, betoogt Dorpsbelang. “Destijds ging men ervan uit dat biovergisters, vanwege de geslotenheid van installaties, geen geurhinder zouden veroorzaken. Zo kon er een vergister komen op het bedrijventerrein, waar ook bedrijfswoningen staan, en vlak bij het dorp”, merkt Dorpsbelang Holwerd op.
“Een geurrapport bij de vergunningaanvraag laat een forse geurbelasting zien bij een groot aantal woningen. B. en w. vinden dat blijkbaar prima. Daarbij is de geur van digestaatscheiding en het laden van digestaat zelfs vergeten. Het scheiden van digestaat is een grote geurbron, die eerst in een pand met luchtwasser moest, maar nu op het buitenterrein mag”, constateert Dorpsbelang.
Wel of geen luchtwassers?
“Bovendien is volgens de nieuwe vergunning alleen een luchtwasser verplicht als een digestaatdroger in bedrijf is, terwijl de luchtwasser bij de oude vergunningen sowieso verplicht was. De door de rechtbank ingeschakelde onafhankelijke deskundigen van de STAB (Stichting Advisering Bestuursrechtspraak) waren overigens van mening dat de luchtwasser er wel zou moeten zijn. Ook stelde de STAB, op basis van wetenschappelijk onderzoek, dat de luchtwasser maar 45 % van de geur zou verwijderen, terwijl het bedrijf van veel hogere percentages uitgaat.”
‘Meer geurhinder’
“Ondertussen heeft het bedrijf, onderdeel van het Britse Green Create, in april weer een andere vergunning aangevraagd, wel met luchtwassers. Maar zelfs dan blijkt uit de, in opdracht van het bedrijf opgestelde, geurrapport bij die aanvraag, dat er een hoge geurbelasting voor de omgeving is, bij veel woningen zelfs hoger dan in het eerdere geurrapport was berekend. Het oorspronkelijke uitgangspunt dat er redelijkerwijs geen geurhinder te verwachten was, blijft dus ver weg. Bovendien kan het bedrijf ook weer onderdelen van die aanvraag wijzigen. Dat is zeker niet denkbeeldig, gezien de ervaringen van de laatste paar jaar met dit bedrijf, met telkens wisselende plannen en juridische acties”, vreest Dorpsbelang.
Oordeel aan de rechter
Dorpsbelang “ziet zich genoodzaakt om de vergunning weer aan te vechten en wil voorkomen dat deze in werking treedt. De afgegeven vergunning vormt namelijk een slecht uitgangspunt, om ooit nog een aanvaardbare situatie te bereiken, door middel van handhaving of aanvullende maatwerkvoorschriften. Het is opnieuw aan de rechter om te beoordelen of de vergunning wel deugt, onder andere op het punt van de beoordeling van de milieugevolgen en of er wel de ‘beste beschikbare technieken’ worden toegepast.”