Agaath van Dalfsen verlaat na 35 jaar bestuur Amnesty Burgum
Het liefst had Agaath van Dalfsen haar bestuursfunctie bij Amnesty Burgum zonder veel tromgeroffel neergelegd. Het huidige bestuur vond dat dit geen recht deed aan het vele werk dat ze verrichtte in de 35 jaar dat ze bestuurslid was en zette haar daarom op woensdag 25 augustus in het zonnetje.
Dat de oud-voorzitter het liefst niet op de voorgrond treedt, bevestigt haar echtgenoot Ben. “Ze is eerder in het zonnetje gezet en toen ontwikkelde ze bijna straatvrees.” Om haar toch de verdiende complimenten te kunnen geven, kreeg ze tijdens het afscheid een map mee vol met lovende woorden van mensen met wie ze heeft samengewerkt. Zo noemt Loek Punt, de voorzitter van Solidair Friesland haar “een ambassadeur van het geweten”.
Eerder had Agaath al aangegeven te willen stoppen als bestuurslid, maar omdat het ‘groepje’ dan wel klein zou worden en daardoor mogelijk activiteiten niet meer door zouden kunnen gaan, bleef ze langer in het bestuur. Bestuurslid Boukje Hietkamp prijst haar enorm voor haar inzet. “It ferdigenjen fan de minskerjochten giet dy echt oan’t hert.”
Voor Amnesty Burgum verrichtte Agaath veel activiteiten. Zo zorgde zij ervoor dat de voorbeeldbrieven bij de schrijfgroepen en in de kerken terechtkwamen, bezorgde ze de posters, verzamelde handtekeningenlijsten, verstuurde persberichten en had contact met Amnesty International Nederland.
Daarnaast was ze wijkhoofd van de jaarlijkse collecte en lange tijd voorzitter. Ook organiseerde ze alle activiteiten mee, zoals de schrijfmarathons. En dan nog zijn er al die kleine dingen die ze altijd snel even oppakte, omdat die volgens haar weinig tijd kostten. “Mar wêr’t se dan samar oeren mei dwaande wie”, weet Boukje Hietkamp.
Agaath ging bij Amnesty omdat ze iets wilde doen tegen het onrecht in de wereld. “Der binne in soad minsken dy’t ûnskuldich gefangen sitte. Oeral yn de wrâld stjoere wy brieven hinne. Want de measte fan dy rezjyms hawwe in hekel oan oandacht.”
Er is een grote groep vaste brievenschrijvers voor Amnesty International in Burgum, Sumar, Eastermar en Suwâld. Zij schrijven de voorbeeldbrieven over en ondertekenen ze, waarna ze naar de desbetreffende machthebbers worden gestuurd. Bij specifieke schrijfacties zijn er nog veel meer mensen die schrijven, zodat er soms wel 750 brieven worden verstuurd om één persoon vrij te krijgen. "Dat is dan allinnich út Burgum en omkriten wei”, zegt Agaath. "Ut de hiele wrâld wurde der foar ien persoan tûzenen brieven ferstjoerd.” Dit heeft vaak resultaat, heeft ze de afgelopen jaren gemerkt. "Faak komme der in oantal moannen nei sa'n skriuwaksje minsken frij.”
Welke kwesties haar het meest zijn bijgebleven vindt ze lastig te zeggen. “Wy hawwe foar safolle minsken skreaun.” Wanneer ze echter met haar oud-collegabestuursleden in de geschiedenis duikt, komen er wel bijzondere gevallen boven, zoals de Oegandese rapper en parlementslid Bobi Wine: gevangen gezet, gemarteld en na internationale druk op de regering van Oeganda vrijgelaten.
Momenteel maakt Agaath zich ernstig zorgen over de situatie in Afghanistan. “Fansels is Amnesty hjir no ek drok mei oan de gong.”
Behalve voor Amnesty heeft Agaath ook voor veel andere organisaties vrijwilligerswerk verricht. Zo deed ze onder andere veel kerkelijk werk. De afgelopen jaren heeft ze dit wat afgebouwd. Bang dat ze in een gat valt is ze niet. “Ik mei graach sporte en kuierje en dêrneist bliuw ik wol skriuwen foar Amnesty, hear.”