Charles de Vries schreef roman
over varen, vrijen en vechten
Een goede roman liegt de waarheid, wordt er wel eens gezegd. Met andere woorden: hoewel een roman een fantasieverhaal is, zit er (vaak) een kern van waarheid in. Dat geldt ook voor ‘Havennomaden’, de door hemzelf uitgegeven roman van Charles de Vries uit Den Haag, die zich deels op de Friese meren afspeelt.
Door Gerrit van der Meer
Het boek gaat over (John) Swaab, die op z’n 42e in een soort midlifecrisis belandt; hij is uitgekeken op zijn werk als documentairemaker, koopt een boot, verkoopt al gauw daarna zijn huis en gaat aan boord wonen van die boot: een polyester Fellowship van 8,60 meter, die je vrij eenvoudig in je eentje kunt bezeilen. Want dat is zijn doel: solozeiltochten maken. Met als achterliggend idee: de zin van het leven zien te vinden, en een (nieuw?) levensdoel.
‘Moby Dick’
Voor dat laatste neemt hij ook wat boeken mee. De auteur noemt er overigens maar drie, waarvan slechts eentje later in het boek met enige nadruk een rol speelt: ‘Moby Dick’ van de Amerikaanse schrijver Herman Melville. Dat lijkt ogenschijnlijk te gaan over de (spannende) jacht op de witte walvis, maar volgens hoofdpersoon Swaab, dan wel auteur Charles de Vries, gaat dat boek over het (vergeefs) zoeken naar de zin van het leven.
Skûtsjewereld
De Vries is in de ‘skûtsjewereld' geen onbekende. Hij maakte voor National Geographic een filmdocumentaire over het skûtsjesilen, georganiseerd door de SKS. Hij geeft rake schetsen van de sfeer die daar omheen hangt: de felle strijd op het water, (bier-)feesten 's avonds op de wal.
Een paar keer heeft De Vries het in zijn boek over een ‘skûts', in plaats van het Friese woord ‘skûte' of het Nederlandse ‘schuit'. Hier wreekt zich zijn blijkbaar wat gebrekkige kennis van het Fries, maar die hindert voor het overige het leesplezier niet. Ook zijn Nederlands is overigens niet perfect, maar heeft wel grappige taalfoutjes. En hij suggereert dat de thuishaven van skûtsje ‘De Halve Maen' Woudsend is. In een roman moet dat kunnen.
Varen, vrijen, zuipen en vechten
Bier, wijn en whisky spelen duidelijk een rol in de roman. Die is kort samen te vatten als: varen, vrijen, zuipen en vechten. Dit laatste geïnspireerd door de (Amerikaanse) westernfilms. Hoofdpersoon Swaab lijkt langzamerhand als het ware af te dalen in de krochten van de alcoholverslaving, zonder het goed te beseffen. Hij vereenzelvigt zich met de ‘lonely cowboy’, maar dan op het water.
Milde humor
De zin van het leven vinden lijkt daardoor steeds verder weg te raken. De Vries beschrijft die neergang met milde humor, in een boek dat vlot leest en voor liefhebbers van de (skûtsje-)zeilerij en Friese dorpsfeesten wel herkenning oproept. Het boek geeft ook een min of meer nieuwe, of dubbele, beschrijving van ‘je klem zuipen’!