Rianne was uitwisselingsstudent in Amerika
FEANWALDEN - Rianne de Bruin uit Feanwâlden is terug van een uitwisselingsjaar in Amerika. Ze vertelt over haar ervaringen. Misschien inspireert het anderen om ook de stoute schoenen aan te trekken.
Door: Rianne de Bruin
Hoe cool is het om gewoon voor een jaar naar Amerika te gaan? Ik had er veel over gehoord en gelezen en informatiebijeenkomsten bijgewoond. Een uitwisselingsjaar is een jaar om de cultuur te leren kennen, de Engelse taal te gaan beheersen, vrienden te maken in de wereld en een tweede thuis te creëren in een ander land.
In de voorbereidingen van zo’n uitwisselingsjaar zit veel werk. Eerst werd er een interview afgenomen om te bekijken of je zo’n uitwisselingsjaar wilt doen om de juiste redenen en of je er niet te gemakkelijk over denkt. Ook moest ik van alles over mijzelf schrijven zodat er een passend gastgezin kon worden gezocht. De organisatie raadde aan niet te hoge verwachtingen te creëren, maar dat had ik stiekem wel. Zo wilde ik graag nieuwe en leuke vrienden maken, een goede band met mijn gastgezin krijgen, en alle Amerikaanse gewoontes en tradities meemaken.
"In de voorbereidingen van zo'n uitwisselingsjaar zit veel werk"
Mijn uitwisselingsjaar begon in New York. Voor de allerlaatste voorbereidingen sliepen de uitwisselingsstudenten op een campus. We waren verdeeld in groepjes met een leider van de organisatie. We kregen les over situaties die zich konden voordoen in een gastgezin, de eerste schooldag en wat een contactpersoon in Amerika precies voor je kan betekenen. We deden spelletjes om elkaar beter te leren kennen en bezochten Central Park, Rockefeller Center en Times Square. Vanuit New York vloog ik daarna vroeg in de ochtend naar Virginia om mijn gastgezin voor het eerst te zien.
"Vanuit New York vloog ik daarna heel vroeg in de ochtend naar Virginia"
Bij Brad en Sue in Stephens City
Ik kwam in een familie terecht van twee oudere mensen waarvan hun twee kinderen al uit huis waren. Ze namen mij mee naar hun woning in het Shenandoah-gebied in Virginia. Ze woonden in het dorpje Stephens City. Brad en Sue heten mijn gastouders. Hun zoon Stephen was getrouwd met Allyson. Dochter Dawnya was getrouwd met Brian en had twee kinderen, Avery (4) en Christian (2). Mijn gastgezin ging op zondag naar de kerk en daarvan heb ik eigenlijk best veel geleerd.
Op vakantie naar het buitenland
Alles was anders voor mij, maar na een paar dagen voelde ik mij al op mijn gemak. We bouwden een sterke band op. Zo zaten we in de avond bijna altijd samen aan tafel te eten, bracht ik veel tijd door met mijn gastmoeder Sue en werden Christian en Avery helemaal gek op mij en ik op hen.
Tijdens de kerstvakantie ben ik samen met mijn gastouders naar Canada geweest. We gingen op familiebezoek, de broer van Brad. Rond die tijd was het weer in Canada zo koud, dat zelfs de Niagara watervallen begonnen te bevriezen. Toch nam de familie mij mee om de watervallen te bekijken en de kerstlichtjes te zien. Verder hebben we leuke stadjes gezien, Hamilton City Center en Niagara-on-the-Lake. De kou was soms niet te harden, maar ik genoot.
Later in het jaar ben ik met Sue en Brad naar Pennsylvania geweest om de Amish-cultuur te zien. De Amish gemeenschap zijn mensen die er een archaïsche levenswijze op na houdt. Zo zijn er geen auto’s, televisies of andere elektrische apparaten. Net alsof de tijd daar stil heeft gestaan. De Amish zijn best wel interessant voor buitenstaanders, omdat het voor ons toch best wel vreemd is om te zien hoe zij hebben gekozen te leven zonder alle gemakzucht die wij hebben.
Weekje bezoek uit Nederland
Na acht maand kwamen mijn ouders en broertjes op bezoek voor een weekje. Met z’n allen verbleven ze bij ons thuis. Het was fantastisch om mijn familie na acht maand weer te zien en hen te laten zien waar ik al die tijd heb gewoond, mijn school en met wie ik ben omgegaan. We zijn zelfs met z’n allen naar Washington DC geweest om het witte huis te bekijken en hebben gepicknickt bij het Washington Monument.
Grote Amerikaanse High School
Mijn eerste schooldag op een echte grote Amerikaanse High School bezorgde mij kriebels. Gelukkig viel achteraf gezien alles reuze mee en leerde ik meteen veel nieuwe mensen kennen. Ik was een Senior op school, dus een laatstejaars student, en daardoor heb ik veel dingen mogen meemaken. Zo deed ik mee aan schoolsporten als Amerikaanse Football en aan de Spirit week. Dan ga je een week verkleed naar school in bepaalde thema’s. Op het eind van de week wordt de laatste thuiswedstrijd van football georganiseerd en de dag erna een groot feest.
Prom is een ander feest waarbij er een King of Queen wordt benoemd, maar waar vooraf al over is gestemd. Ook ik was een van de laatste vijf overgebleven meiden die kans maakten op de titel Prom Queen. Helaas ben ik het niet geworden, maar het was een hele ervaring op zich. Prom is zo’n feest waarbij de meiden de mooiste jurken dragen en de jongens een netjes pak aan hebben. Wat heb ik een plezier gehad die avond met mijn vrienden, net een film.
"Ook ik was een van de laatste vijf overgebleven meiden die kans maakten op de titel Prom Queen"
Een van de laatste evenementen op school was Graduation. Graduation is heel speciaal en bijzonder in Amerika en wordt groots gevierd. Iedereen heeft zijn of haar cap op en gown aan. De schoolband speelt een lied, terwijl de studenten twee aan twee naar binnen lopen. Alle familieleden staan trots te klappen en te juichen. Daarna zegt iedereen tegelijk de Pledge of Allegiance en wordt het Amerikaans volkslied gezongen. Uiteindelijk wordt iedereen bij zijn naam genoemd om over het podium te lopen en het diploma op te halen. Het was zo speciaal! Ik denk dat ik die dag de grootste glimlach had, maar ook het meeste verdriet. School was over en dat betekende afscheid nemen.
Ik kreeg vaak de vraag of het niet moeilijk was om je eigen familie en thuis te verlaten. Natuurlijk is dat moeilijk, maar denk je eens in: ik verlaat mijn bekende omgeving, familie en vrienden waar ik al zeventien jaar heb gewoond en altijd terug naar toe kan. Om naar Amerika te gaan, daar in één jaar een leven op te bouwen en dan weer afscheid te nemen van mijn vrienden en gastgezin voor altijd. Wat lijkt jou dan moeilijker?
Ook mee met Education First?
Als jij ook een uitwisselingsjaar wil doen of er benieuwd naar bent, neem dan een kijkje bij een dichtstbijzijnde bijeenkomst van de organisatie Education First (EF). Zij hebben mij een fantastisch uitwisselingsjaar bezorgd.
De meeste van mijn verwachtingen zijn zeker uitgekomen. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt, andere gewoontes aangeleerd en een nieuwe cultuur ervaren. Ik heb er zelfs een tweede familie aan overgehouden aan de andere kant van de oceaan. 'Exchange isn’t a year in your life, it’s a life in a year'.
