'Kinderspel', gedichten van Annet Kijzer
BURGUM - Annet Kijzer uit Burgum houdt van pianospelen en fotograferen. Van de foto's maakt ze kaarten die ze opstuurt naar familie, vrienden en bekenden; als ze ziek of jarig zijn of anderszins een hart onder de riem nodig hebben. En met Pinksteren 2016 begon ze ineens met dichten.
"Ik dichtte wel vaker, maar met Pinksteren begon er ineens een bron te spuiten", vertelt Annet Kijzer enthousiast. Ze ging dichten over van alles: over beroemd zijn en taarten eten. Over levenskunst en genieten. Over een mooie juni-avond en over een briljant. Het laatste gedicht staat naast een foto van de briljanten ring die van haar moeder is geweest. Een dierbare herinnering.
Bij de vierenveertig gedichten die ze maakte in 2016, zocht Annet Kijzer met zorg een passende foto uit haar eigen archief. "Ze horen meestal niet echt bij elkaar, maar ik vind ze bij elkaar passen", vertelt ze. Soms ook horen gedicht en foto wel bij elkaar, zoals het gedicht 'blauwtinten'. De kleuren blauw die ze ziet als ze, op een duin gezeten, uitkijkt over de zee doet haar denken aan haar vader. Ze maakt er een foto van en een gedicht over. "Dezelfde kleuren als zijn ogen."
De gedichten liet ze bundelen tot een boek, dat ze uitgaf in eigen beheer. "En nu heb ik weer een andere hobby: ik moet het boek aan de man brengen", zegt ze laconiek. "Dat kost veel tijd. Ik ga overal naar toe."
Annet Kijzer pakt haar boek en declameert een van de gedichten. Het klinkt geweldig.