"Mijn moeder raakte haar tas kwijt"
WYNS - Oeds Visser is zorgondernemer in Herbergier Bartlehiem in Wyns. Hij weet als geen ander wat dementie betekent. Met ontroerende, rake en informatieve verhalen vertelt hij over lief en leed.
Mijn moeder klonk paniekerig aan de telefoon: "Het is niet best. Ze hebben hier alles gestolen."
Ik zei: "Wat dan?" "Nou ik ben mijn tas kwijt en alle pasjes." "Dat is niet best, dan moet ik eerst de bank maar bellen."
Ik heb de bank gebeld om de pasjes te laten blokkeren en ben naar haar toe gegaan. Bij haar thuis heb ik alles afgezocht. Haar tas was nergens te vinden. Dat was niet best. Taxipasjes, bankpasjes, ID-kaarten, alles zat in die tas.
De tas was nergens te vinden
Mijn broer en zijn vrouw hebben een uitgebreide zoektocht gedaan. Zonder resultaat. We gingen er toen maar vanuit dat iemand via de achterdeur naar binnen was gekomen en de tas had gestolen.
Ik ben naar het politiebureau gegaan om de diefstal aan te geven. Ze vertelden daar dat mijn ouders mee moesten. Ik zei dat het onmogelijk was en heb de situatie uitgelegd.
Voor deze keer mocht ik aangifte doen. Mijn ouders moesten wel ondertekenen. Dat was een heel geklooi, want ik moest het hele verhaal thuis weer doen.
Uiteindelijk was alles geregeld. Nieuwe foto's, bankpasjes, ID-kaarten, alles was rond.
Vanaf die tijd heb ik gezegd: "Ik haal geld voor jullie, geen gesodemieter meer, ik regel het wel." Dat vonden ze allemaal prima.
Nadat mijn ouders waren verhuisd, hebben we hun huis opgeruimd.
We vonden de tas tussen de lakens, helemaal ingevouwen. Het waren lakens die ze nooit meer gebruikten.
Ook vonden we overal incontinentiemateriaal. Gebruikt en ongebruikt op plekken waarvan je dacht: "Jakkes." Vreselijk.
Dat kon mijn moeder goed verbergen. Je had het niet in de gaten dat ze dat overal verstopte.
We vonden overal
geheugensteuntjes
En er lagen overal briefjes als geheugensteuntjes. In het adressenboekje stond wel tien keer mijn telefoonnummer, met de cijfers in verschillende volgorde. Ik en mijn broers en zus stonden op verschillende plekken. Op achternaam, maar ook op onze voornaam. Dus wij stonden door het hele boekje heen. Daar hebben we om gelachen achteraf. We hadden zoiets van och…
Zo probeerden mijn ouders grip op de dingen te houden.