Woongroep op zoek naar ‘mienskipsgefoel’

De bewoners van het land van één, v.l.n.r.: Sity Smit, in kruiwagen Neeltje Verdoorn, Theo Teunissen en Vasudeva Schout. Ontbrekend op de foto: Rob Jansen. (Foto: Klaas Rozema)

“Iedereen mag meedelen in wat de aarde ons geeft”
Woongroep op zoek naar ‘mienskipsgefoel’

SURHUIZUM – Het land van één, zo noemen de bewoners van de Rysloane 5 in Surhuizum hun woongroep. “In eenheid met elkaar en onze omgeving samen leven, dat is wat we nastreven.”

Door Grietje de Jong-Taekema

Allemaal zijn ze nieuw in de omgeving. Ze komen uit Drachten, Lelystad, Enkhuizen en Alkmaar. Nieuw in Surhuizum dus, en de meesten ook in Friesland. En ze zijn actief op zoek naar verbinding met de omgeving.

Neeltje Verdoorn: “We hebben alle vijf een meditatieopleiding gedaan. Dat zorgt ervoor dat we allen dezelfde spirituele achtergrond hebben en hetzelfde gevoel van verbinding ervaren: de overtuiging dat alles één is.” Deze gedachte verklaart de keuze voor de gekozen naam.

‘Mienskip’, dat is wat ze beogen, ook al voelt het nog wat onwennig om het Friese woord uit te spreken. “Er is zoveel ellende in de wereld dat mensen zich soms machteloos kunnen voelen. Maar in je eigen omgeving kun je samen heel veel bereiken. Wij willen onze energie bundelen om in het klein teweeg te brengen wat in het groot niet zo makkelijk lukt.”

Samen kochten ze de boerderij aan de Rysloane. “Op een vrijdag zagen we dat de prijs van dit boerderijtje sterk was gezakt. We zijn er die zondag direct heen gereden en hebben door de bosjes gegluurd,” lacht Verdoorn. “Die maandag gingen we kijken met een makelaar en brachten we een bod uit. We dachten allemaal: “Dit is het.”

Nu proberen ze in Surhuizum een levendige plek te creëren waar iedereen zich welkom voelt. Er wordt een moestuin aangelegd volgens de principes van de permacultuur, er worden tai-chilessen gegeven en projectmiddagen gehouden over eetbare wilde planten en bloemen. Vorig jaar organiseerden ze een workshop stroleemhuis bouwen. Dat heeft een rond gebouwtje opgeleverd dat nu wordt gebruikt als ontmoetingsruimte.

“Het is wel even zoeken. Zo moeten we duidelijk de grond leren kennen, want vorig jaar konden de pompoenen wel zwemmen in het water, zo nat was het hier. Ook ontdekken we waar je als woongroep tegenaan kunt lopen. Het afsluiten van een hypotheek bijvoorbeeld, of subsidie aanvragen voor zonnepanelen, alles is afgestemd op traditionele huishoudens. Dat vergt veel uitzoekwerk.

Ondanks alles denk ik toch dat het goed is dat we de sprong hebben gewaagd. Veel ideeën voor woongroepen lopen van tevoren al vast doordat men het niet eens wordt over de statuten. Maar eigenlijk kun je alles niet vooraf vastleggen”

Alternatieve manieren van samenwonen als woongroepen worden steeds meer gezien als serieuze optie. Verdoorn weet dat wel te verklaren: “Mensen worden niet gelukkig van nog een nieuwe auto of meer spullen, maar wel van de verbinding zoeken met elkaar, van hart tot hart. Misschien klinkt het wat zweverig,” voegt ze er lachend aan toe. “Echte verbinding voel je als je werkt aan een gezamenlijk doel. Een tijdje terug waren we bijvoorbeeld in de tuin aan het werk.  Door een paar dagen planten en stenen te sjouwen en ‘s avonds samen te eten deel je alles met elkaar. Dat is waar het om draait.”

De woongroep is een organisch geheel en kan dus in de loop van de tijd van samenstelling veranderen. “We hebben momenteel gesprekken met iemand die interesse heeft om hier te komen wonen. Ook zouden we het begrijpen als het voor iemand niet meer goed voelt om hier te blijven. Hier wonen is echter niet geheel vrijblijvend natuurlijk. We hopen hier samen een mooie ‘miniwereld’ te kunnen maken, van waaruit we onze omgeving kunnen inspireren. Daarbij denken we aan het organiseren van vegetarische en biologische aanschuifmaaltijden en gaan we verder met de tai chilessen en andere activiteiten. We willen iedereen laten meegenieten van deze plek en van wat de aarde ons geeft.”

Het Land van één is te volgen op Facebook.