Balans was sleutelwoord bij uniek concert
CultuurDe pianiste na afloop van het bijzondere concert, samen met de kunstkring Hardegarijp, die mede verantwoordelijk was voor de organisatie. (Foto: Klaas Rozema)
Balans was sleutelwoord bij uniek concert
BUITENPOST – Kunstkring Hardegarijp organiseerde in samenwerking met de gemeente Achtkarspelen een bijzonder concert in het gemeentehuis in Buitenpost. Het concert werd uitgevoerd door de eerste prijswinnaar van het internationaal Frans Liszt Pianoconcours, Mariam Batsashvili (Georgië, 1993).
De raadszaal bleek onverwacht een hoogwaardige concertzaal, zo liet de organisatie weten. “De ontwikkeling van de klank van de eigen Yamaha-vleugel van de kunstkring in de ruimte was nagenoeg ideaal te noemen. Ruimte en instrument waren volkomen in balans.”
Ook prima in balans was het gepresenteerde programma, met uiteraard werken van Franz Liszt. “De transcripties van thema’s van Mozart voor en Händel na de pauze, de ingetogen middendelen, de rustige opening en de meeslepende Hongaarse rapsodie tot slot, het geeft voldoende ruimte om de vaak zeer intensieve muziek van Liszt door te laten dringen en tot zijn recht te laten komen,” aldus de kunstkring.
Ook het spel van pianiste Mariam Batsashvili werd door de aanwezigen uiterst gebalanceerd genoemd.
Ze won op 8 november 2014 de eerste prijs tijdens het tiende Internationaal Franz Liszt Pianoconcours in Utrecht. Ze werd daar een ‘compleet artiest’ genoemd, ‘vol oprechte emotie’.
Simon Meinema van de kunstkring vertelt over het bijzondere concert: “Er was aan de ene kant een volledig opgaan in de muziek, zichtbaar aan houding en gelaatsuitdrukking, waarbij je soms het idee had dat ze de muziek als een visioen voor zich zag, grijpbaar en tastbaar en aan de andere kant een uiterste beheersing van dynamiek, parafrasering en klank. Volledige concentratie en groot uithoudingsvermogen om deze muziek zo overtuigend te kunnen vertolken.
De verstilling in het Andante Lagrimoso, de droefheid en de tranen, naast de uitbundigheid van de thema’s uit de Bruiloft van Figaro en Don Giovanni. Gespeeld alsof het haar muziek was, zo volkomen eigen gemaakt, dat de taal van de noten zich wel op deze wijze een weg naar buiten moest zoeken via haar vingers. Niet voor niets was de waardering van het royaal aanwezige publiek bijzonder groot.”
