Column over leven met dementie: ‘Een heerlijke dag’
SpecialsEen dagje uit is ook voor mensen met dementie leuk. Het levert verrassende verhalen op. Foto: Klaas Rozema
Column over leven met dementie: ‘Een heerlijke dag’
Af en toe gaan wij erop uit met de bewoners van Herbergier Bartlehiem. Naar de Keukenhof bijvoorbeeld. Het was half april, de Keukenhof was uit haar voegen gebarsten en stond volop in bloei. Het ideale moment om te gaan.
Niet iedereen gaat mee met een uitstapje. Het hangt af van iemands stemming op het moment zelf. Voor sommige mensen is het sowieso beter in hun vertrouwde omgeving te blijven.
Met zeven bewoners, drie medewerkers en twee dochters van bewoners gingen we op pad. We hadden een rolstoelbus gehuurd en ik reed in mijn eigen auto. Twee mensen reden met mij mee.
“Ik had een geanimeerd gesprek dat zich regelmatig herhaalde”
De dame bij mij achterin keek naar buiten en genoot van het uitzicht. Ze had niet veel te praten, maar genoot volop.
Met de dame die naast me zat had ik een geanimeerd gesprek, dat zich regelmatig herhaalde. Dat ging ongeveer zo: ‘Waar gaan we eigenlijk heen?’, vroeg ze mij. ‘Naar Lisse, naar de Keukenhof.’ Dat kende ze wel, ze had vroeger in Haarlem gewoond. ‘O leuk, daar ben ik nog nooit geweest’, was het meest voorkomende antwoord. Maar ze zei ook wel eens ‘daar ben ik vroeger met mijn moeder geweest.’ Of ‘bestaat dat nog steeds?’.
“Over 13 jaar word ik 100, dat ga ik nog meemaken!”
Op de display van mijn auto stond de datum. ’22 april 2016’, mompelde ze voor zich uit als haar aandacht daar door getrokken was. Ze dacht dan even na. ‘Over dertien jaar word ik honderd! Dat ga ik nog meemaken, ik voel me opperbest.’ Of ‘is het al 2016? Daar snap ik niks van! Wat gaat de tijd toch snel.’
Zo kwamen we steeds weer bij een aantal onderwerpen terug. De Keukenhof, de datum, het merk van de auto, of haar moeder nog leefde, hoe lang ze al bij ons woonde en het weer van de dag.
Al cirkelend rond deze gespreksonderwerpen kwamen we uiteindelijk bij de Keukenhof. Ze genoot daar van alles. Van de bloemen, de kleuren, de koffie, het ijs, het samen uit zijn en het mooie weer. Op de terugweg was ze stiller. Moe van de vele indrukken. Maar ze had genoten.
Tussen een van haar dutjes door zei ze: ‘Ik heb een heerlijke dag gehad. Ik heb lekker gevaren, en prachtig gezeild. Dat gaan we nog eens doen.’ Ik was blij dat we haar een leuke dag hadden bezorgd.
Oeds Visser runt samen met zijn vrouw Judith Herbergier Bartlehiem kleinschalige woonvoorziening voor mensen met dementie. Hij voert gesprekken met mensen waarvan de vader of moeder dementie heeft en doet in columns in deze krant verslag van het leven met dementie.
