Muziek is er voor gemaakt om de aandacht ergens op te vestige

Simon Feenstra aan de piano in zijn ouderlijk huis in Burgum. (Foto’s: Klaas Rozema)

Zanger en liedjesschrijver Simon Feenstra:
“Muziek is er voor gemaakt om de aandacht ergens op te vestigen”

BURGUM/UTRECHT – Zijn debuutalbum nam hij in één take op, live, met 32 muzikanten om zich heen. Zonder bijschaven werd de plaat uitgebracht. Het kenmerkt Simon Feenstra, de uit Burgum afkomstige zanger en liedjesschrijver, die alles wat hij doet het liefst in de meest pure vorm aan zijn publiek toont. Altijd met een boodschap.

Door Thea van der Schaaf

“Vaak is die boodschap iets waar ik zelf op dat moment mee bezig ben of waarvan ik vind dat die al zo lang niet meer is verkondigd dat ik het dan doe”, legt de 32-jarige Simon uit. “Dat kan dan een onwijs liefdesliedje zijn, een andere keer een treurig liedje. Het relativeert enorm om in negentig minuten in een sneltreinvaart pieken en dalen voorbij te laten komen. Dan weet je weer even hoe het leven in elkaar zit. Het is mooi dat je daar met muziek stil bij kunt staan.”

Een bandje in Kiehool

In Burgum liggen zijn roots en werd de basis gelegd voor zijn zangcarrière. “Toen ik vijf jaar was stond ik al te zingen in de sporthal van Burgum. Op die leeftijd had ik ook al blokfluitles. Ik geloof dat ik de eerste drie lessen bij de juf op schoot heb gezeten, ik was natuurlijk echt nog wel heel jong. Muziekles op de Wâldsang volgde en later, van mijn veertiende tot mijn achttiende zat ik met vrienden in een popbandje en speelden we in Kiehool. Veel covers toen nog van rockbands, dat was toen in. Mij maakte het niet zoveel uit. Ik vond het vooral leuk om te zingen en mijn vrienden vonden het leuk die muziek te maken, dus deden we dat.”

Simon groeide in Burgum op met twee oudere zussen. “Bij onze ouders thuis stond altijd iets van jazz of klassiek te draaien. Zelf raakte ik vooral geïnspireerd door soul- en gospelartiesten uit de jaren zestig en zeventig. Marvin Gaye, Stevie Wonder, ik vond het al vroeg enorm interessant wat zij deden en waar zij weer door geïnspireerd raakten hun muziek te maken. Ik ben wat dat betreft echt gek van ‘ouwe meuk’, muziek uit de tijd voor dat alles werd bijgeschaafd en bijgepolijst.
Dat ik dat ook wilde gaan doen stond al vroeg vast.”

Soul Christmas

“Mijn wereld werd groter toen ik Friesland uit ging. Ik was toen achttien, klaar met de middelbare school en aangenomen op het conservatorium. Ik verhuisde naar Utrecht. Mijn beste vriend verhuisde naar Berlijn, daar ging ik ook vier keer per jaar naar toe. M’n wereld werd ineens veel groter en ik ontdekte heel veel nieuwe muziek, levensstijlen, levensenergie en levensritmes. Burgum, Utrecht, Berlijn, alles heeft z’n eigen charme en z’n eigen tempo. In december ga ik meetouren met een nieuwe theatershow, Soul Christmas. Met drie andere zangers zing en speel ik allemaal kerstliedjes in een souluitvoering in tien theaters door heel Nederland. Dat is wel echt te gek. Kerst is een supergevoel, theater is een prachtige plek om te zingen, er gaat weer een heel nieuwe wereld voor me open met dit project. Toch vind ik het soms ook superfijn om weer even bij mn ouders te zijn, terug naar de basis, naar waar het begon en van waaruit nog altijd veel goede nieuwe ideeën komen.”

Zanger en liedjesschrijver Simon Feenstra schrijft zowel zijn eigen teksten als de muziek daarbij. Dat doet hij vaak in samenwerking met verschillende mensen. “Meestal begin het achter m’n piano. Dan heb ik een idee en dan zoek ik iemand met wie ik verder ga. Dat is altijd weer heel interessant, in samenspraak kom je op dingen uit die je in je eentje nooit had bedacht. Ik werk veel samen met mijn zwager, hij houdt zich vooral bezig met tekst. Voor mijn debuutalbum heb ik geschreven met Jochem Fluitsma, dat worden dan wéér heel andere liedjes dan met m’n zwager. Ik maakte ook twee liedjes met Julian Thomas, waarin hij de piano bespeelt en dat is dan weer heel anders.” Toch weet Simon er altijd een eigen liedje van te maken, met een typisch eigen geluid. “Melodie en tekst zijn wel de belangrijkste onderdelen van een liedje, maar vervolgens kun je er nog alle kanten mee op. Doordat ik het zing en het muzikaal arrangeer, worden het altijd wel Simon Feenstra liedjes.”

Days

Zijn meest recente single kwam in september uit. Het ‘onweerstaanbare dansnummer’ is een ode aan de daadkracht en de wil om verder te gaan. “Het heet Days. Er zit een soort break-out stukje in, voor de live versie heb ik dat uitgwerkt tot een soul-clap. Publiek kan dan meeklappen en net als in de jaren zestig meeschreeuwen en alles doen wat ze maar willen. Dat doen ze ook echt en dat is wel te gek. Dat past ook helemaal bij het nummer.”

Hij leerde verschillende instrumenten bespelen, maar Simon beperkt zich nu het meest tot de microfoon. “Ik speel af en toe zelf wat piano en een heel klein beetje gitaar, maar zingen is wat het meest bij me past. Bij zingen alleen al komt zoveel kijken, ik vind het fijn dat ik me daarop kan focussen. Je wilt je lied overbrengen, interactie hebben met je publiek houden en muzikaal informatie verwerken die je van je band krijgt. Met een instrument erbij heb je nog een factor waardoor je de aandacht nog meer moet verdelen. Bovendien vind ik vanachter een piano de afstand tot het publiek te groot, dat voelt dan niet goed.”

Homobeleid Rusland

Het nummer Speak Out van het gelijknamige debuutalbum uit 2013 kreeg afgelopen jaar bijzondere aandacht. “Het lied is in eerste instantie een strijdlied tegen zinloos geweld. Ik verwerkte er een couplet in dat gaat over een vriend die op straat werd lastiggevallen omdat hij hand in hand liep met zijn vriend. Via via kwam het liedje bij het COC (Nederlandse vereniging tot integratie van homosexualiteit, red.) terecht. Zij hadden een manifestatie op het Museumplein in Amsterdam georganiseerd tegen het homobeleid en de omgang met andere minderheden in Rusland. Ik kreeg de vraag of ik dat lied daar wilde spelen. Dat was echt te gek. Zo’n 3500 man die hun frustraties uitten om een gebaar te maken van ‘hier moet het ophouden’. Het gaf enorm veel energie om daar muzikaal op in te kunnen haken.”
“Die boodschap die ik juist wel in m’n liedjes leg, zie je weinig terug in de hedendaagse muziek. Er worden voor mijn gevoel zoveel platte liedjes geschreven, die over niets gaan. Terwijl er nu net als in de jaren zeventig zoveel is om over te schrijven. Blijkbaar is het de tijdgeest waardoor het publiek juist ontspanning zoekt in muziek en niet geconfronteerd wil worden met wat er speelt. Muziek is iets vrijblijvends geworden. Dat vind ik zelf heel jammer, want ik denk dat muziek er juist voor gemaakt is om de aandacht ergens op te vestigen, mensen verhalen te vertellen. Dat is wat ik het liefste doe.”